The old gull

The old gull sees us but doesn’t think:

‘What is going through people’s minds

down below me in the dunes,

along the beach and in the woods?’

The old gull flies his flight alone

His screaming cuts through morning mist

His calling sounds over the roofs

His wings are skimming

past our graves, through skies

but the old gull doesn’t think of us

He sees us though

and knows that we are passing in the time

and that he will remain a while

He does his flying on his own

always going towards freedom

De ôde kôb

De ôde kôb sjogt ûs wol mar tinket net:

‘Wat gaat er door de mensen heen

Beneden mij in duinen,

Langs het strand en in het bos?’

De ôde kôb flygt syn eigen flucht

Zijn schreeuw doorklieft de ochtendmist

Zijn roepen klinkt over de rode daken

Zijn vleugels scheren

Langs de graven, door de lucht

Mar de ôde kôb tinket net om ús

Hij ziet ons evengoed

Hij weet dat wij voorbijgaan in de tijd

En dat hij nog wel blijven zal

Hij vliegt zijn eigen vlucht

Altijd zijn vrijheid tegemoet

This poem was written in Westers (one of the three dialects of the island of Terschelling) mixed with Dutch 🙂 Published in De Terschellinger 0f 31 march 2021.

Dit gedicht is gedeeltelijk geschreven in het Westers (Terschellings dialect) en gedeeltelijk in het Nederlands. Terschelling met nog geen vijfduizend bewoners heeft drie dialecten, plus het Nederlands dat wel het meest wordt gesproken, en ook nog het Fries. Misschien een beetje veel 🙂 maar toch ook wel leuk om af en toe bij stil te staan.